چـــشمـــای دهـــن لــقّی داشــت
داشـت بـاهــام حــرف مــیزد
در حــالــی کـه سـرش پـایین بـود و چـشمــاشـو دوخــته بـود بـه سـنگفـرش پـیاده رو...
بـخـاطـر شـرم و حـیا نــبود...
واسـه این بـود که مـیدونــست اگـه تـو چـشاش نـگـاه کـنم مـیفهـمم داره دوروغ مــیگه....

حکایت ما آدم ها …

حکایت کفشاییه که …

اگه جفت نباشند …

هر کدومشون …

هر چقدر شیک باشند …

هر چقدر هم نو باشند

تا همیشه …

لنگه به لنگه اند …

کاش …

خدا وقتی آدم ها رو می آفرید …

جفت هر کس رو باهاش می آفرید …

شبها وقتی می خوای بخوابی میبینی
کسی رو نداری که بهت فکر کنه !
اینجاست که میفهمی برخلاف شلوغیه درونت ، چقدر تنهایی . .

مشکل از جایی شروع میشه که …
دلتنگ کسی باشی که نیست،
حوصله کسی رو نداشته باشی که هست …

گـــفــــت :


ســـیــگــــــار گــــرون شـــــده تـــــرکــــــ نمیکنی؟!


گـــــــــفـــــــتــــــــم :


کاش میدونستی چقدر گـــرونــــ تـــمــــوم شـــد


تـــا ســیـگــاری شـــدم . . .